زیباترین روستاهای شمال ایران

مرزبندی کندلوس

کندلوس از محله‌هایی به نام‌های درزی کلا، ملاکلا، جورسری، جیرسری، بنیم سری و سری دله تشکیل شده است. مردم کندلوس خانه‌هایشان گلی، ولی چشمه‌هایشان گوارا است؛ امکاناتشان اندک، ولی مهربان و میهمان‌نوازند؛ سوخته از آفتاب و رنج کشیده از زمانه، ولی صبور و بردربارند. هنوز بانگ خروس و پرندگان رنگ‌دهنده روزشان و زوزه شغال و صدای رودخانه زمزمه خواب شبانگاهشان است.
کار و پیشه اهالی این دهکده از زمان‌های قدیم تهیه و تولید چوب و ذغال در زمستان و کشاورزی در تابستان بوده است و اکنون به دلیل قانون مراقبت از جنگل، اهالی علاوه بر کشاورزی به خیاطی و نجاری روی آورده‌اند. از صنایع دستی این دهکده می‌توان به بافتن جاجیم، ایزار (پارچه پشمی چارخانه دستباف)، بافتن جوراب، دستکش و بلوز پشمی گلدار و نمدمالی اشاره کرد.

موزه گیاهان دارویی کندلوس

موزه گیاهان دارویی مجتمع کشاورزی کندلوس در سال ۱۳۶۵ با هدف‌های کشت، پرورش، تولید و بسته‌بندی گیاهان اصلی دارویی و معطر و همچنین تولید اسانس‌ها و روغن‌های گیاهی تأسیس و برای اولین بار در ایران باغ بوتانیک(موزه گیاهان دارویی) در زمینی به مساحت ده هکتار بر پا شد که با کاشتی بالغ بر ۲۵۰ گونه گیاه ژنتیک ارزشمند در ایران به تولید و عرضه محصولات گوناگون در زمینه‌های مختلف اقدام و محصولات خود را به اکثر کشورهای جهان صادرمی‌کند.

موزه مردم‌شناسی کندلوس

مجموعه اشیاء نگهداری شده در مجموعه فرهنگی کندلوس در بخش‌های مختلف طبقه‌بندی شده است. این اشیاء شاملبافته‌ها، پوشاک و زینت‌آلات روستایی، مجسمه‌ها، نقاشی‌های سنتی و قهوه‌خانه‌ای، ظروف و ابزارآلات فلزی و چوبی و اشیاء و ظروف سفالی، چینی آلات، وسایل روستایی از هزاره دوم قبل از میلاد تا دوره قاجاریه است.

اسناد و کتب خطی، نسخ خطی، کلام‌الله مجید، دیوان اشعار و عقدنامه‌ها و فرامین نیز بخشی از این گنجینه به شمار می‌رود. در هر گوشه ای از موزه مردم شناسی کندلوس، آثاری قرار دارد که با شناسنامه و اطلاعات دقیق، به صورت زیبایی در کنار هم چیده شده‌اندو راوی فرهنگ اقوام ساکن مازندران هستند. در یک کلام، فرهنگسرای کندلوس، نمایشگاهی مملو از زیبایی‌ها و تاریخ مردم منطقه مازندران است.

راه دسترسی به کندلوس

برای رسیدن به کندلوس، جاده کرج- چالوس را تا ۲۵ کیلومتری شهر چالوس طی کنید، پنج کیلومتر بعد از مرزن آباد و از دوراهی «دوآب» که به سمت کجور حرکت کنید، تابلوی «روستای فرهنگی‌تاریخی کندلوس ۴۲ کیلومتر» بهترین راهنما خواهد بود. پس از عبور از پل رودخانه چالوس و ورود به جاده آسفالته کجور که به طرف شرق کشیده شده، با طی مسافت حدود ۱۸ کیلومتر جاده آسفالته به دو راهی برمی‌خورید. از این دو راهی جاده آسفالته دیگری از مسیر اصلی کجوربه طرف جنوب جدا شده که تا کندلوس حدود ۱۵ کیلومتر فاصله دارد. جاده منتهی به کندلوس نیز از نقاط زیبایی عبورمی‌کند.

بهترین زمان برای بازدید از کندلوس

کندلوس همیشه زیباست، اما سفر به این روستا، در بهار و تابستان تجربه خاطره‌انگیزتری به همراه دارد. از فرودین تا آبان ماه، اثری از سرمای هوا نیست که مانعی برای لذت بردن از طبیعت باشد، به علاوه سرسبزی بهار، پرباری تابستان و زیبایی برگریزان پاییز هر یک به تنهایی می‌تواند کندلوس را مقصد دوباره سفر شما قرار دهد.

زیباترین روستاهای شمال ایران ، آب و هوای روستای نوا

نفسی کشیدن در روستای نوا و دشت آزو ، شاید لذت بخش ترین نفس های زندگی شما باشد .هوایی بدون آلودگی ؛ سکوتی محض که با صدای گله گوسفندان و گاوها و صدای پرندگان هر از گاهی شما را به دنیای واقعی می کشد .اگر به این منطقه سفر می کنید بدانید که در زیباترین رویای حقیقی خود قدم گذاشته اید .
روستای نوا که از توابع شهرستان لاریجان است، در ۸۵ کیلومتری آمل قرار دارد و با تهران کم و بیش ۲ساعت و نیم فاصله دارد. این روستا با زیبایی کم نظیر و مردم محجوب و دوست داشتنی‌اش یکی از برترین مقصدهای گردشگری روستایی در استان مازندران بوده و با آسمان صاف و لاجوردی‌اش، یکی از پنجاهرصدگاه برتر در ایران محسوب می‌شود و محل مناسبی برای برگزاری تورهای آسمان نگری یا آستروتوریسماست. اغلب اهالی این دهکده‌ی ییلاقی در آمل برای خود کسب و کاری دارند و فصل‌های سرد سال را در آمل روزگار می‌گذرانند.

زیباترین روستاهای شمال ایران ، طبیعت اطراف روستای نوا

با حدود ۴۵ دقیقه پیاده روی سبک از روستای نوا در حاشیه رودخانه، به دشت سرسبز و آرام آزو می‌رسید.آزو دشتی ست بر فراز ابرها با پوشش مرتعی؛ و پر است از عطر گل‌ها و گیاهان، که آدمی را مدهوش زیباییبی پایان خود می‌کند و لذت قدم زدن در آن انتهایی ندارد. این دشت بی شک بهترین چشم انداز قله دماوند را پیش رویتان می‌گشاید. چشم اندازی نفس گیر که تماشای آن هر گردشگر و طبیعت گردی را مبهوت خویش می‌کند.

زیباترین روستاهای شمال ایران ، دشت آزو و دورنمای دماوند

در نزدیکی روستای نوا و دشت آزو، قله‌ای به نام پاشوره با ارتفاع حدوداً ۳۹۰۰ متر از سطح دریا وجود دارد که اگر اهل کوهنوردی باشید می‌توانید با صعود به این قله (با رعایت تمام نکات لازم) سفر خود به این منطقه زیبا را به کمال برسانید. علت نام‌گذاری قله پاشوره به دلیل نوع سنگ‌هایی است که روی منطقه قله، وجود دارد. یعنی همان سنگ پا که به‌وفور در ابعاد مختلف روی قله وجود دارد و بسیار سبک هستند و منشأ آتشفشانی دارند.

پاشوره از مجموعه قلل البرز شرقی حد فاصل ده نوا در شمال و ده لاسم در جنوب است. شمال این خط الراس مشرف به بام ایران دماوند و تماماً پوشیده از دیواره و تیغه‌های وحشی است. در جنوب نیز ناظر بر خط الراس عظیم دوبرار بوده با شیب‌های ملایم‌تری به دشت لاسم می‌رسد. سر سبزی و طراوت دشت آزو در جنوب نوا و در دامنه‌های پاشوره خیره کننده و زبانزد همگان است.

کوهنوردی در دشت آزو

این قله هر سال کوهنوردان بسیاری را به سوی خود و چشم انداز زیبایش می‌کشاند. در طول مسیر صعود، با هر گامی که بر می‌دارید چشم اندازتان به دشت آزو، روستای نوا و قله دماوند، زیبا و زیباتر می‌شود. البته صعود به این قله یک کوهنوردی تمام عیار است و به کمپینگ نیاز خواهید داشت. برای صعود به قله پاشوره چیزی در حدود ۸ ساعت کوهپیمایی پیش رو دارید.
و اما آسمان، آسمان شب در دشت آزو و روستای نوا غوغای ستارگان است. انگار که بر بوم سیاه آسمان شب، نور پاشیده‌اند. کهکشان راه شیری و ستاره‌های دنباله داری که هوس ماندن ندارند، آدمی را به عمق هستی پیوند می‌زنند.