روستای ابیانه

روستای ابیانه از قدیمی ترین و تاریخی ترین روستاهای ایران است که در شهر نطنز استان اصفهان قرار گرفته و توریست های داخلی و خارجی زیادی را به سمت خود جذب می کند. استان اصفهان یکی از زیباترین و پرطرفدارترین استان های ایران بوده که شهرهای مختلفی در آن جای گرفته اند و به هر گوشه ای از این استان قدم بگذارید، جاذبه ای دیدنی و تماشایی را خواهید دید که جزء دیدنی های اصفهان محسوب می شوند و توجه شما را به خود جلب می کنند. این استان از قدیم الایام از پر گردشگرترین نقاط ایران بوده که در بخش مرکزی ایران واقع شده و از آب و هایی گرم و خشک بهره می برد. هر بخشی از ایران دارای شرایط اقلیمی متفاوتی بوده که همین موضوع بر محبوبیت این کشور افزوده و علاوه بر توریست های ایرانی، هزاران توریست خارجی نیز به بازدید از شهرهای مختلف ایران راهی کشور می شوند. روستایی که در این مطلب می خواهیم به آشنایی با آن بپردازیم، روستایی تاریخی با شرایط اقلیمی گرم و خشک بوده که در یکی از شهرهای استان اصفهان به نام نطنز جای گرفته و از معروف ترین روستاهای تاریخی ایران به حساب می آید. در ادامه برای آشنایی بیشتر با روستای ابیانه با لوکس ویلا همراه باشید.

روستای ابیانه کجاست و مسیر دسترسی

روستای ابیانه از زیباترین جاذبه های دیدنی اصفهان به شمار می آید که در میان دامنه کوه کرکس، 40 کیلومتری شمال غربی شهر نطنز و 70 کیلومتری جنوب کاشان در استان اصفهان واقع شده است و از معروف ترین روستاهای تاریخی ایران محسوب می شود. این روستا به دلیل قرار گرفتن در موقعیت جغرافیایی کوهستانی، از آب و هوا و شرایط اقلیمی کویری دور بوده و باغ های سرسبز متعددی در میان این روستا وجود دارند.

اگر می خواهید کوله بار سفرتان را برای سفر به روستای ابیانه ببندید و گردشی دلچسب و متفاوت را در یکی از تاریخی ترین روستاهای ایران تجربه نمایید، می توانید با خودروی شخصی به راحتی به سراغ این روستا بروید. برای این منظور وارد اتوبان خلیج فارس شده تا به سمت اصفهان پیش بروید. بعد از آن که به کاشان رسیدید، وارد خروجی ابیانه شده و در طول این مسیر از روستاهای مختلفی همچون هنجن، یارند، کمجان، برزه و طره باید عبور کنید تا بتوانید در آخر به روستای زیبای ابیانه دسترسی پیدا کنید و از گردش در ابیانه لذت ببرید.

آدرس روستای ابیانه: استان اصفهان، 70 کیلومتری شهر کاشان، 40 کیلومتری شهر نطنز، روستای ابیانه

آشنایی با روستای ابیانه

ابیانه یکی از دیدنی ترین و معروف ترین روستاهای ایران در استان اصفهان است که بین گردشگران داخلی و خارجی از شهرت و محبوبیت بالایی قرار داشته و از آن دسته روستاهای قدیمی و تاریخی به حساب می آید که همچنان توانسته بافت تاریخی و قدیمی خود را حفظ نماید. هنگامی که وارد این روستای تاریخی می شوید، بافت معماری روستا را به رنگ سرخ خواهید دید. روستای ابیانه را می توان ترکیبی از خانه هایی با بافت قدیمی در کوچه پس کوچه های سربالایی و سرپایینی دانست که از این ترکیب توانسته روستایی قدیمی و زیبا پدید بیاید.

این روستا از گردشگری ترین روستاهای ایران بوده که سالانه هزاران گردشگر داخلی و خارجی به آن سفر کرده و بسیاری از آن ها به اقامت در این روستا می پردازند تا بتوانند مدت زمان بیشتری برای بازدید از تمام نقاط روستا داشته باشند. بومیان این روستا همواره با لباس های سنتی خود در روستا تردد دارند و همین موضوع توانسته بر زیبایی و محبوبیت ابیانه بی افزاید. اگر اهال عکاسی باشید، روستای تاریخی ابیانه می تواند سوژه ها و لوکیشن های متعدد و زیبایی را برای شما فراهم آورد تا بتوانید عکس های زیبا و به یاد ماندنی را به ثبت برسانید.

از زمانی که وارد روستای سرخ رنگ ابیانه می شوید، پیرمرد و پیرزن هایی را خواهید دید که با پوشش سنتی خود که برخی عصا به دست و برخی دیگر بدون عصا در گوشه و کنار روستا نشسته اند و در حال اختلاط با با یکدیگر هستند. این روستا تشکیل شده از کوچه پس کوچه های تو در تو بوده که به صورت سر بالایی و سرپایینی بوده و خانه های قدیمی با بافت تاریخی در آن ها جای گرفته اند. هر زمان که به سراغ روستای ابیانه بروید، گردشگران دیگری را نیز خواهید دید که آن ها نیز همانند شما برای گردش و بازدید از این روستا آمده اند.

بیشترین دلیل شهرت و محبوبیت این روستا بین توریست ها، سبک معماری و رنگ قرمز و سرخ خانه های آن است که در سراشیبی ها ساخته شده اند و به همین علت با نام روستای تاریخی سرخ نیز شناخته می شود. آثار و بناهای تاریخی متعددی در میان طبیعت این روستا وجود دارند که بر قدمت طولانی روستا گواهی می دهند و می توان آثاری از دوره های مختلف تاریخ ایران از دوره حکومت ساسانی تا قاجاری را مشاهده کرد. خوشبختانه روستای ابیانه را می توان جزء روستاهایی به شمار آورد که از گذشته تا کنون توانسته ویژگی ها و بافت تاریخی خود را حفظ کند و همین موضوع سبب جلب توجه گردشگران به این روستا شده است.

این روستا از موقعیت جغرافیایی خاصی برخوردار بوده که باعث شده به اصفهان و کاشان نزدیک باشد و در فاصله 40 کیلومتری از شمال غربی نطنز قرار گرفته است. از اصلی ترین ویژگی های این روستا می توان به دور بودن آن از شهر و مراکز پر جمعیت اطراف خود سبب شده آداب و رسوم سنتی، پوشش سنتی، زبان و لهجه مردم ابیانه ماندگار بماند.

همانطور که گفته شد، مردم روستای سرخ ابیانه همچنان لباس های سنتی خود را به تن داشته که مردان از لباس های سنتی به صورت شلوار مشکی رنگ گشاد و بلند و بانوان نیز از لباس هایی تشکیل شده از پیراهن بلند با پارچه های گلدار و رنگی و چارقد سفید رنگ استفاده می کنند. در واقع لباس های سنتی مردمان ابیانه از مهمترین سنت های این مردم بوده و ارزش زیادی برای آن قائل هستند.

گردش در میان طبیعت تاریخی ابیانه

هنگامی که در حال گردش در میان بافت تاریخی و کهن روستای ابیانه هستید، شاید یکی از مورادی که بعد از زیبایی روستا توجه شما را به خود جلب خواهد کرد، تمیز بودن معابر و کوچه های این روستا است که هیچ نوع زباله ای را رها شده در میان طبیعت روستا نخواهید دید. پس نکته ای که تمام گردشگران بایستی به آن توجه داشته باشند و رعایت نمایند، رها نکردن زباله های خود و رعایت نظافت در طول سفر خود به این منطقه می باشد. روستا گردی یکی از تفریحاتی است که بسیاری از گردشگران و طبیعت گردان به آن علاقه داشته و گردش در میان روستای ابیانه می تواند خاطرات خوشی را برای آن ها رقم بزند.

گردش در میان ابیانه از متفاوت ترین تجربه های روستا گردی بوده و با قدم زدن در میان کوچه های باریک سربالا و سرپایین روستا می توانید جریان زندگی روستانشین و لذت بخش را با تمام وجود خود احساس کنید. کنار خانه ها و بناهای تاریخی روستا بایستید و عکس های زیبایی بگیرید. با قدم زدن در دل این روستای تاریخی می توانید برای مدتی هر چند کوتاه، از دنیای مدرن و زندگی عادی و روزمره خود دور شده و با زندگی روستانشین و سنتی که بسیار شیرین و دلچسب است، آشنا شوید و از این فرصت پیش آمده به بهترین شکل استفاده نمایید.

کوچه باغ های متعددی در دل روستا وجود دارند که دیوارهای کوتاه باغ ها اطراف آن ها وجود دارند و درختان سرسبز و بلند قامت، کوچه ها را مزین کرده اند و طراوت و تازگی را برای روستا سرخ رنگ ابیانه پدید آورده اند. به خصوص اگر فصل سفر شما به این روستا مقارن با فصل بهار باشد، درختان سرسبز پر از شکوفه هایی بهاری خواهند بود که از طراوت و زیبایی آن ها لذت خواهید برد. هنگام پیاده روی و قدم زدن در روستا، مغازه های کوچک و سنتی را خواهید دید که اجناس و محصولات محدودی داشته و می توانید با خرید کردن از آن ها، کمکی به چرخه اقتصادی اهالی روستا داشته باشید.

دلیل نام گذاری روستای ابیانه

روستای ابیانه که جزء تاریخی ترین روستاهای ایران و جاذبه های دیدنی اصفهان به حساب می آید، از آنجایی که در ارتفاعات واقع شده، از آب و هوایی دلپذیر بهره می برد. در زمان های گذشته این روستا با نام ویونا شناخته می شد و از دو واژه وی و ویانه تشکیل شده بود که هر دوی این واژه ها در کنار یکدیگر، بیدستان معنی می دهند. به مرور زمان نام ویونا به اویانه و سپس به ابیانه تغییر پیدا کرد و همچنان ما برای شناختن این روستا از نام ابیانه استفاده می کنیم.

تاریخچه روستای ابیانه

همانطور که اشاره شد، ابیانه از قدیمی ترین و تاریخی ترین روستاهای ایران در شهر نطنز استان اصفهان بوده که تا کنون توانسته بافت تاریخی خود را حفظ نماید. متأسفانه تاریخ دقیقی برای قدمت این روستا وجود ندارد. اما با توجه به اسناد و مدارکی که از گذشته با جا مانده، می توان دریافت که این روستا از قدیمی ترین زیستگاه های انسان در حاشیه های دشت کویر به شمار می رفته و بر این اساس می توان قدمت روستای ابیانه را به 1.500 سال گذشته تخمین زد.

بناهای تاریخی متعددی در این روستا وجود دارند و می توان آثاری از دوره های مختلفی از تاریخ ایران همچون دوره ساسانیان، سلجوقیان، صفویان و قاجاریان را در روستا پیدا نمود و گواهی بر قدمت طولانی مدت روستا می باشند. یک قلعه در این روستا وجود دارد که در حال حاضر بخش های زیادی از آن تخریب و ویران شده و تنها بقایایی از آن به جا مانده است و بر اساس پژوهش هایی که در آن صورت پذیرفته، قدمت آن را به دوران ساسانیان تخمین زده اند.

آتشکده ای تاریخی و قدیمی به نام آتشکده هارپاک از جمله تاریخی ترین و قدیمی ترین آثار تاریخی و کهنه این روستا به شمار می آید. بافت روستای تاریخی ابیانه در سال 1354 در فهرست آثار ملی ایران و آیین نخل گردانی، آیین جغجغه زنی و گویش ابیانه در سال 1392 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده اند.

شغل مردم روستای ابیانه

اهالی روستای ابیانه مشغول به فعالیت هایی همچون باغداری، کشاورزی و دامداری هستند که از این طریق اقتصاد خانواده و روستای خود را می گردانند. از آنجایی که تعداد 7 رشته قنات در میان این روستا وجود دارد، زمینه را برای کشاورزی مهیا نموده و انواع محصولاتی همچون گردو، بادام، گندم، جو، سیب زمینی، گلابی، آلو، سیب و زردآلو را تهیه و تولید می کنند. علاوه بر مردان، بانوان این روستا نیز نقش به سزایی در اقتصاد خانواده خود داشته و در امورهای مختلف اقتصادی فعالیت دارند.

همچنین چشمه سارها و رودخانه ای کوچک در میان طبیعت این روستا وجود دارد که زمینه را برای فعالیت های کشاورزی مساعد نموده اند. از دیگر فعالیت هایی که مردم روستای ابیانه برای امرار معاش به آن می پردازند، قالی بافی بوده و با توجه به آن که روز به روز بر محبوبیت آن افزوده شده، بالغ بر 30 کارگاه قالی بافی در این روستا راه اندازی شده اند و افراد زیادی از بومیان ابیانه در این کارگاه ها مشغول به بافتن قالی های زیبا هستند.

یکی دیگر از شغل هایی که بانوان روستا به آن مشغول هستند، گیوه بافی بوده و کمک به سزایی در اقتصاد خانواده و روستا دارد. اما به صورت کلی می توان گفت که بیشترین راه درآمد و امرار معاش اهالی ابیانه از طریق صنعت گردشگری می باشد.

جمعیت مردم روستای ابیانه

روستای ابیانه که از زیباترین و گردشگری ترین روستاهای ایران بوده و جزء روستاهای تاریخی و مسکونی ایران در شهر نطنز به شمار می آید. بر اساس آخرین سرشماری که در سال 1395 در این روستا صورت پذیرفت، جمعیت روستای ابیانه 301 نفر و معادل 147 خانوار گزارش شده است. جالب است بدانید، مردم ابیانه تعصب خاصی به آداب و رسوم و لباس سنتی خود داشته و در اغلب مواقع با پوشش سنتی در روستا تردد می کنند.

زبان اهالی روستای ابیانه

هر شهر و روستایی از ایران دارای ویژگی های منحصر به فرد خود بوده که گویش و زبان نیز جزء آن ها محسوب می شوند. گویش اهالی روستای ابیانه نیز از گویش های مرکزی ایران بوده و اهالی این روستا برای صرف واژه ها از آواهایی خاصی استفاده می کنند و متفاوت تر از فارسی معیار می باشد. از آنحایی که این روستا نسبتا از شهر دور بوده و به دلیل شرایط جغرافیایی کوهستانی، رفت و آمد به آن دشوار بوده، مردم ابیانه در انزوا می زیستند و همین موضوع سبب گردید، آداب و رسوم و زبان و لهجه ابیانه ای ها به خوبی حفظ شود و تغییری در آن رخ ندهد.

طبیعت روستای ابیانه

روستای ابیانه در ارتفاع 2.222 متری از سطح دریا قرار داشته و از مرتفع ترین روستاهای مسکونی ایران شناخته می شود. با توجه به آن که در منطقه ای گرم و خشک از ایران واقع شده، اما این روستا از آب و هوایی معتدل و سرد برخوردار است. طبیعتی که این روستا را در بر گرفته، توسط کوهپایه هایی روستا را محاصره کرده اند. وجود کوهپایه ها در اطراف روستا سبب شده طبیعت روستا را در مقابل شرایط نا مساعد حفظ نمایند و از آنجایی که روستا در ارتفاعات قرار گرفته، آسیبی به طبیعت روستا نرسد. در صورتی که به گردش در میان جاذبه های تاریخی علاقه مند باشید، می توانید در شهر کاشان به سراغ باغ فین کاشان بروید و از این باغ تاریخی و باصفا دیدن کنید.

آب و هوای روستای ابیانه

ابیانه که در شرایط اقلیمی گرم و خشک قرار گرفته، اما به دلیل وجود عواملی نظیر چشمه سارها و رودخانه ای کوچک و زلال سبب شده طبیعت ابیانه از شرایط آب و هوایی گرم و خشک دور شود و آب و هوایی معتدل و سردی برای روستا پدید آید. از همین رو تابستان های ابیانه تا حدودی گرم بوده و زمستان های آن نیز سرد می باشد. به صورت کلی می توان گفت که خبری از تابستان های گرم و خشک و زمستان سرد و طاقت فرسا در ابیانه نیست.

معماری روستای ابیانه

همانطور که پیش تر اشاره شد، ابیانه از مرتفع ترین روستاهای ایران بوده و ساختار آن به صورت کوچه پس کوچه های باریک و پیچ در پیچ بوده که خانه ها در سراشیبی ها ساخته شده اند. مهمترین موضوعی که در مورد این روستا قابل ذکر بوده این است که رنگ بافت این روستا به رنگ سرخ بوده و این روستا توانسته بافت قدیمی و تاریخی خود را حفظ نماید.

سبک معماری ساخت آن ها به صورت پلکانی بوده و مانند دیگر روستاهای پلکانی ایران، حیاط هر خانه به عنوان پشت بام خانه دیگر محسوب می شود. خانه های این روستا دارای مساحت های کوچکی بوده و اغلب آن ها دارای ایوان های بزرگی می باشند که اهالی خانه های روستا برای هوا خوری به داخل ایوان ها می آیند و عصرهای خود را بدین شکل می گذرانند.

ساختمان های این روستا پشت به کوهپایه و رو به دره احداث شده اند و معابر اصلی هم راستا با خط تراز زمین و معابر فرعی در راستای شیب زمین می باشند. برای ساخت خانه های روستای ابیانه از خاک سرخ روستا استفاده شده که آجر و خشت از آن به دست آورده اند و چهره ای قرمز رنگ و متفاوتی را برای این روستا پدید آورده اند.

محله های روستای ابیانه

روستای ابیانه که خود از توابع شهر نطنز در استان اصفهان به شمار می رود، بخش های محله های مختلفی در آن وجود داشته و 3 محله در آن قرار گرفته اند. 2 محله به نام های محله پل و محله یسمون در محله های بالا ده و محله هرده در شرق روستا می باشند. علاوه بر سازه های تاریخی و قدیمی که در این روستا وجود دارند، سازه های جدید نیز در محله هایی نظیر پنجه علی و زیارتگاه در بخش ورودی غربی و غرب روستا ساخته شده اند.

معماری خانه های روستای ابیانه

کمی پیش تر با معماری روستا آشنا شدیم و دانستیم که خانه های سنتی و تاریخی روستا همانند روستای ماسوله از سبک معماری پلکانی بهره برده اند و بر روی دامنه کوه کرکس در بخش شمالی رودخانه برزرود احداث گردیده اند. روستاهای متعددی در شهرهای مختلفی از ایران وجود دارند که برای ساخت خانه ها در این روستا از سبک معماری پلکانی استفاده شده است، اما روستای ماسوله برای همه ما به صورت نمادی برای روستاهای پلکانی شناخته می شود.

خانه هایی که در این روستا به صورت پلکانی ساخته شده اند، پشت بام هر خانه به عنوان حیاط خانه دیگر است و هیچ دیواری برای دور آن ها در نظر گرفته نشده است. نمای ظاهری خانه ها دارای دیوارهای سرخ رنگی بوده که از خاک سرخ معدن نزدیک روستا استفاده شده و دیوارهای نمای ظاهری را با این خاک پوشانده اند و چهره ای خاص را برای روستا پدید آورده اند.

برای استفاده از این خاک سرخ دلیل علمی وجود داشته و این موضوع مربوط می شود به زمانی که بارندگی در روستا صورت پذیرد. چرا که هر چه بیشتر بارندگی رخ دهد و بر روی این خاک بریزد، استحکام آن بیشتر می شود و در برابر شرایط دشوار و نا مساعد مقاومت بیشتری خواهد داشت. جالب است بدانید برای بافت این خانه های تاریخی از بافت حلزونی استفاده شده که قدمت این سبک به دوره سلجوقی، صفوی و قاجاری می رسد.

پیش تر که در مورد بافت و معماری روستا صحبت شد، دریافتیم که برای ساخت کوچه های این روستا، کوچه ها ار باریک  و پیچ در پیچ و بدون بن بست ساختند تا بتوانند در برابر بادها و طوفان های شدید مقاومت داشته باشند. قدم زدن در میان کوچه های باریک و پر پیچ و خم روستای ابیانه می تواند یکی از تفریحاتی باشد که گردشگران از آن لذت خواهند برد.

از آنجایی که این روستا در دامنه های شیب دار ساخته شده، برای ساخت خانه ها بایستی از برخی از فضاهای مورد نیاز صرف نظر نمایند. بسیاری از خانه های این روستا فاقد انبار بوده و خانواده هایی که نیاز به انبار داشتند، در میان تپه های اطراف روستا، فضایی مانند غار را برای استفاده شخصی خود حفر کرده بودند و در آن ها آذوقه های زمستانی، لوازم غیر ضروری و اضافی و دام های خود را نکهداری می کردند.

برخی از خانه های قدیمی این روستا از زمان سلجوقیان به یادگار مانده و مهمترین ویژگی های این خانه ها عدم وجود حیاط آن ها بوده و ایوان های آن ها دارای ارتفاع 5 متری هستند. به جای حیاط برای خانه های به جا مانده از دوران سلجوقی یک فضای باز به صورت حیاط مسقف در نظر گرفته شده که با نام صفه شناخته می شوند. در واقع از صفه برنامه هایی همچون عروسی و عزا در آن ها برگزار می شوند و اتاق های خانه در اطراف صفه قرار گرفته اند.

خانه های معدودی هم در این روستا از دوران صفویان به جا مانده اند که به صورت خانه های چهار صفه ای بوده و مهمترین ویژگی های خانه های دوره صفوی، رعایت اصول قرینه سازی در آن ها می باشد و همچنین تزئینات متنوعی در فضای داخلی خانه ها استفاده شده که سبب گردیده اند از دیگر خانه های روستا متفاوت باشند. برای اتاق های خانه های روستا پنجره های چوبی ارسی در نظر گرفته شده اند که اغلب آن ها نیز دارای ایوان ها و طارمی های چوبی پیش آمده می باشند.

این ایوان ها و طارمی ها که به سمت کوچه های روستا هستند، جلوه و ظاهری خاص را برای روستا پدید آورده اند. همچنین خانه های روستا مجهز به دیوارهایی با ضخامت زیاد بوده که سبب شده همانند خازن حرارتی در این خانه ها عمل کنند و مانع نوسانات حرارت به داخل و خارج از خانه گردند. برای تأمین روشنایی داخل خانه ها از نورگیرهای سقفی استفاده شده تا بتوانند به خوبی فضای داخلی خانه را روشن سازند و بازشوهایی که تنها در یک سمت از خانه تعبیه شده اند، روشنایی چندانی را برای داخل خانه به وجود نخواهند آورد.

در سال 1360 تعداد خانه های ابیانه 500 واحد گزارش شد که به طور سالانه بر شمار آن ها افزوده شد و یک روستای چند طبقه را پدید آورده اند که برخی از نقاط آن به صورت چهار طبقه می باشند. بیشتری مصالحی که برای ساخت این خانه ها استفاده شده اند، آجر قزاقی بوده و نمایی کاهگلی قرمزی را برای این روستا به وجود آورده اند.

بهترین زمان سفر به روستای ابیانه

روستای ابیانه از آن دسته جاذبه های دیدنی و گردشگری اصفهان بوده که در چهار فصل سال زیبایی های خاص خود را داشته و اگر هر کدام از فصل های سال را برای سفر به ابیانه انتخاب کنید، باخت نداده اید و می توانید از زیبایی های آن بهره مند شوید. اگر فصل بهار را برای سفر به ابیانه انتخاب کنید، تمام طبیعت این روستا تاریخی را پوشیده از طراوت و تازگی خواهید دید که شکوفه های سفید و صورتی بهاری که درختان سرسبز باغ ها و کوچه های این روستا را مزین کرده اند، بهترین تصویری می توانند باشند که در مقابل لنز دوربین شما قرار خواهند گرفت تا تصاویری کارت پستالی از آن ها تهیه شود.

کوه های اطراف روستا را پوشیده از برف های زمستانی خواهید دید که در حال آب شدن هستند و تکه های آب شده ای را بین سفیدی ها می بینید که نشان دهنده گرم شدن هوا و خداحافظی با سرما و برف می باشند. هوای روستا در فصل بهار بسیار دلنشین بوده و هوای معتدلی که نه سرد و نه گرم است در طبیعت ابیانه در جریان است که سبب شده فصل بهار یکی از بهترین زمان های سفر به این روستا به شمار بیاید. اگر فصل بهار را برای سفر به ابیانه انتخاب کردید، حتما سری هم به جاذبه های دیدنی کاشان بزنید و در فصل گلاب گیری که در اردیبهشت ماه می باشد، گلاب تازه و خوش عطر و بو تهیه کنید.

تابستان های ابیانه دیگر رو به گرما رفته و گرمای هوا به وضوح قابل احساس است و سرسبزی بهار نیز در تابستان ها ماندگار خواهد بود. با توجه به آن که این روستا در میان منطقه ای کویری قرار گرفته، اما به دلیل قرار گیری در میان ارتفاعات و کوهپایه ها از آب و هوایی معتدل برخوردار بوده و تابستان های مطلوب و قابل تحملی خواهد داشت.

شاید بسیاری از گردشگرانی که در فصل پاییز به سراغ این روستا رفته باشند، فصل پاییز را بهترین زمان سفر به روستای ابیانه به شمار آورند. چرا که ترکیبی از رنگ های زرد و نارنجی درختان در میان طبیعت قرمز رنگ ابیانه می تواند جاذبه ای بسیار زیبا و دلفریب را در میان دیدنی های اصفهان پدید بیاورد. پاییزهای ابیانه بهترین آب و هوا را داشته و اغلب گردشگران برای سفر خود، فصل پاییز را انتخاب می کنند.

زمستان های ابیانه نیز طرفداران خود را داشته و تمام درختان، برگ های خود را از دست داده و در اواخر زمستان شکوفه های بهاری را می توان روی شاخه های درختان مشاهده کرد. اگر تماشای کوه ها و ارتفاعات پوشیده از برف را دوست دارید، می توانید فصل زمستان را برای سفر به این منطقه انتخاب کنید و از تماشای کوه ها و ارتفاعات پوشیده از برف ابیانه لذت ببرید.

جاهای دیدنی روستای ابیانه

روستای ابیانه جزء جاهای دیدنی اصفهان بوده که در 70 کیلومتری از شهر کاشان و در میان دامنه کوه واقع شده و به همین جهت جزء جاذبه های دیدنی کاشان نیز شناخته می شود. این روستا که خود به عنوان جاذبه ای دیدنی و گردشگری به شمار می رود، خود نیز انواع جاذبه های دیدنی و تاریخی را در خود جای داده که گردشگران می توانند علاوه بر گردش در میان طبیعت روستا، از آن ها هم دیدن کنند و از گردش خود در این روستای تاریخی و سرخ رنگ نهایت لذت را ببرند. در ادامه با انواع جاذبه های دیدنی روستای ابیانه آشنا خواهیم شد.

آتکشده هارپاک

همانطور که می دانیم، روستای ابیانه از تاریخی ترین روستاهای ایران بوده که در اصفهان قرار داشته و اغلب جاذبه های دیدنی آن جزء جاذبه ها و بناهای تاریخی به جا مانده از دوره های گذشته می باشند. در این میان می توان به آتشکده ای تاریخی اشاره نمود که با نام آتشکده هارپاک شناخته شده و از معابد زرتشتی به حساب می آید. قدمت این آتشکده تاریخی به دوره هخامنشیان می رسد و در دوره ساسانیان نیز مورد استفاده قرار گرفت و به سبک چهارطاقی ساخته شده است.

بنای آتشکده هارپاک به صورت 3 طبقه بوده و در زمان های گذشته که برای عبادت به سراغ آن می رفتند، جایگاهی در مرکز آتشکده برای آتش روشن کردن وجود داشت و از زغال سنگ برای روشن نگهداشتن آن استفاده می کردند.

بومیان ابیانه در گویش و لهجه خود واژه “هِر” را به معنای “زیر” و واژه “پَک” را به معنای “پله” به کار می بردند و این نام را برای آتشکده مذکور انتخاب کردند؛ اما در مقابل برخی بر این باورند که هارپاک یکی از بزرگترین و مهمترین افراد سرشناس در دوره هخامنشی و ماد بوده است. آتشکده هارپاک در راسته اصلی روستا قرار داشته و در سفر به این روستا می توانید از آن دیدن کنید. آتشکده تاریخی دیگری به نام آتشکده نیاسر در کاشان وجود دارد که از دوره ساسانیان به جا مانده که می توانید به بازدید از آن هم اقدام نمایید.

آدرس آتشکده هارپاک: استان اصفهان، نطنز، روستای ابیانه

موزه مردم شناسی ابیانه

موزه های مردم شناسی در هر شهر و روستایی که وجود داشته باشند، از بهترین مکان هایی به شمار می آیند که می توان با مراجعه به آن ها اطلاعات مفیدی درباره آن منطقه به دست آورد. روستای ابیانه نیز یک موزه مردم شناسی را در خود جای داده که فعالیت خود را از سال 1384 آغاز نموده است.

در موزه مردم شناسی ابیانه انواع اشیاء و لوازم قدیمی نظیر ابزارآلات کشاورزی، ظروف پخت و پز، انواع لباس های سنتی و همچنین قرآن های خطی و نسخ قدیمی نگهداری می شوند. با مراجعه به این موزه می توانید اطلاعات مفیدی درباره روستا به دست آورید و با گوشه هایی هر چند کوچک از فرهنگ و تمدن مردمان ابیانه آشنا شوید.

ساعت بازدید از موزه مردم شناسی ابیانه: 9 صبح تا 17 عصر

شماره تماس موزه مردم شناسی ابیانه: 03154282812

آدرس موزه مردم شناسی ابیانه: استان اصفهان، نطنز، روستای ابیانه

قلعه های ابیانه

قلعه های تاریخی مختلفی در طبیعت روستای ابیانه وجود دارند که در دوره های مختلفی از تاریخ توسط مردم برای حفاظت از جان و اموال خود ساخته شده اند. تعداد قلعه های این روستا به 3 قلعه می رسند و قلعه پاله یکی از آن ها بوده که در شمال غربی روستا قرار دارد. قلعه دیگری به نام قلعه پال هونه یا تخت هامان که قدمت آن به حدود 200 سال گذشته می رسد، در بخش جنوب غربی روستا واقع شده است.

در محله هرده که در شمال شرقی ابیانه قرار گرفته، یکی دیگر از قلعه های ابیانه که جزء جاهای دیدنی روستای ابیانه به شمار می رود و با نام قلعه هرده شناخته می شود، وجود دارد. برای ساخت این قلعه تاریخی از مصالحی نظیر سنگ های درشت استفاده شده و در مقابل برای ساخت دیگر قلعه های ابیانه از خاک رس استفاده شده است.

قبرستان تاریخی ابیانه

معمولا هر شهر و روستایی دارای قبرستانی مجزا برای خود بوده که روستای ابیانه نیز قبرستانی تاریخی و قدیمی را در خود جای داده و سنگ قبرهای آن به صورت مثلثی می باشد و مشخصات متوفی بر روی آن ها حک شده اند. هر قبرستانی دارای ویژگی های خاص خود بوده و قبرستان تاریخی ابیانه نیز سنگ قبرهایی متفاوت نسبت به دیگر قبرستان ها داشته و مثلثی شکل می باشند.

حتی نشانه هایی برای زن و مرد بودن متوفی نیز در این سنگ قبرها استفاده شده، بدین صورت که برای متوفی زن از نشانه شانه استفاده شده است. بازدید از قبرستان تاریخی ابیانه برای افراد علاقه مند به تاریخ خالی از لطف نیست.

چشمه ابیانه

جاذبه های دیدنی ابیانه تمامی ندارد و به همین علت است که اکثر گردشگران بیش از یک روز را برای گردش در میان طبیعت روستای تاریخی ابیانه در نظر می گیرند تا بتوانند به بازدید از دیدنی های بیشتر اقدام نمایند. در دل طبیعت روستای ابیانه چشمه های متعددی وجود دارند که موجب سرسبزی و طراوت در طبیعت این روستا در میان کویر شده اند و چهره ای زیبا و چشمنواز را برای ابیانه به وجود آورده اند.

آب آشامیدنی روستا از طریق یکی از همین چشمه ها به نام چشمه رئیسون تأمین می شود که در محدوده آسیاب روستا قرار داشته و اهالی روستا بر این باورند که این چشمه به دلیل آن که از پای درخت زرشک جریان پیدا کرده، سبب طولانی شدن عمر انسان می گردد. اما اصلی ترین منبع تأمین آب روستا توسط چشمه آبی است که در بخش غربی روستا قرار داشته و چشمه دائمی محسوب شده و در تمام طول سال پر آب می باشد.

چشمه های دیگری در روستای ابیانه وجود دارند که شامل چشمه کرشک، چشمه هینزا، چشمه په کی جا، چشمه پی قستان، چشمه وشاسیدرا، چشمه پاشت لیل، چشمه پا همون بالا، چشمه پاش یووینگا، چشمه پال همون همره و چشمه یا قنات تاردر می شوند که جزء جاهای دیدنی ابیانه به حساب می آیند. وجود این چشمه های متعدد که در بخش های مختلفی از روستا قرار گرفته اند، تأثیر چشمگیری بر زیبایی و طراوت روستای سرخ رنگ ابیانه دارند.

آب انبارهای ابیانه

آب انبارها در زمان های گذشته برای تأمین آب مورد نیاز در مناطق کویری مورد استفاده قرار می گرفتند و امروزه آن ها را جزء دیدنی های هر منطقه ای به حساب می آوریم. آب انبارهای مختلفی در چهار بخش از روستای ابیانه وجود دارند که امروزه کاربری خود را از دست داده اند و یکی از قدیمی ترین آب انبارهای ابیانه، آب انبار میان ده در محله میان ده است که قدمت آن به حدود 100 سال گذشته می رسد. آب انبارهای دیگری هم در روستا وجود دارند که شامل آب انبار پرزله در محله بالا ده در، آب انبار پَباغچه یا پس باغچه در محله یسمون و آب انبار پالیزه در محله یوسمون می باشند.

خانقاه های ابیانه

خانقاه به محل هایی اطلاق می شود که صوفیان و درویشان برای گردهمایی ها و زندگی به سراغ آن ها می روند و در زمان های گذشته پادشاه صفوی از خانقاه ها به عنوان محلی برای استراحت تابستانی خود استفاده می کردند. خانقاه های مختلفی در روستای ابیانه وجود دارند که امروزه جزء دیدنی های ابیانه به حساب می آیند.

یکی از خانقاه های ابیانه در محله پس خانقاه این روستا واقع شده که به صورت یک بنای تاریخی آجری 3 طبقه با سردر طاق ضربی می باشد و از دوران صفویان به یادگار مانده و متعلق به زمان حکومت شاه عباس صفوی می باشد و نقاشی های موجود در این بنا می تواند به خوبی گواهی بر قدمت آن باشند. یکی دیگر از خانقاه های ابیانه، خانقاه اشرفه است که نسبت به دیگر خانقاه های این روستا دارای تزئینات بیشتری بوده و زیباتر به نظر می رسد.

زیارتگاه های ابیانه

زیارتگاه ها یکی از جاذبه های دیدنی در هر منطقه ای که به آن سفر می کنیم به شمار می روند. روستای ابیانه نیز از این امر مستثنی نبوده و زیارتگاه های مختلفی در طبیعت آن وجود دارند که در این بخش می خواهیم به آشنایی با آن ها بپردازیم.

زیارتگاه هینزا

زیارتگاه هینزا را می توان یکی از جاهای دیدنی روستای ابیانه به شمار آورد؛ چرا که گردشگران زیادی به سراغ زیارت آن می روند. این زیارتگاه محل دفن بی بی زبیده خاتون (س) دختر امام موسی بن جعفر (ع) بوده که در جنوب شرق روستا واقع شده است. مردم ابیانه بر این باورند که بی بی زبیده خاتون (س) در حال فرار از کسانی بوده که او را دنبال می کردند و اهالی ابیانه نیز به وی کمک کردند و به پناه دادند و او را در اتاقکی پنهان کردند.

سپس ایشان به روستای هنجن رفت و زیارتگاهی که امروزه به بی بی زبیده خاتون (س) منسوب می باشد، در واقع محل دفن وی نبوده و تنها جایی است که ایشان در آن برای مدتی کوتاه اقامت داشت و امروزه به عنوان زیارتگاه هینزا مشهور است. بر اساس روایات مختلفی که از این زیارتگاه وجود دارند، قدمت آن را به دوره آناهیتا نسبت داده اند. زیارتگاه هینزا برای اهالی ابیانه از ارزش بالایی برخوردار بوده و آن را به عنوان مکانی معجزه نما می دانند و مراسم های مذهبی خاص خود را در آن برگزار می کنند.

زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی (ع)

زیارتگاه دیگری در روستای ابیانه وجود دارد که منسوب به زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی (ع) بوده و در بخش شرقی روستا و در محله هرده واقع شده است. بر اساس منابعی که از این زیارتگاه به جا مانده اند، شاهزاده یحیی و عیسی از فرزندان امام موسی بن جعفر (ع) می باشند. بنای این زیارتگاه نسبت به دیگر زیارتگاه ها و بناهای ابیانه متفاوت بوده و از سادگی و زیبایی خاصی برخوردار است.

یک آب نمای زیبا در میان حیاط مرکزی زیارتگاه وجود دارد که نهر روستا آب مورد نیاز آن را تأمین می کند و یک گنبد فیروزه ای رنگ 8 ضلعی بر روی بنای این زیارتگاه قرار گرفته است. کتیبه های مختلفی در رواق زیارتگاه دیده می شوند.در ایوان جنوبی زیارتگاه شاهزاده یحیی و عیسی (ع) یک منبر چوبی قدیمی وجود دارد و مشرف به تپه جنوبی روستا می باشد. در سال 1386 بنای زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی مورد بازسازی قرار گرفت، اما بافت اصلی خود را توانست به خوبی حفظ نماید.

مساجد ابیانه

علاوه بر زیارتگاه ها، مکان های مذهبی دیگری همچون مساجد در نقاط مختلف ابیانه وجود دارند که هر کدام از آن ها متعلق به دوره های مختلفی از تاریخ بوده اند و امروزه جزء جاذبه های دیدنی ابیانه به شمار می آیند. در ادامه به آشنایی با مساجد ابیانه می پردازیم.

مسجد جامع ابیانه

ابیانه نیز همانند بسیاری دیگر از شهرها و روستاهای ایران دارای مسجد جامع می باشد. مسجد جامع ابیانه یا مسجد میان ده از قدیمی ترین مساجد ابیانه بوده که دارای دو شبستان می باشد و یک درب برای دسترسی به کوچه اصلی برای آن در نظر گرفته شده است. این مسجد دارای یک محراب چوبی قدیمی در بخش جنوبی شبستان بوده که قدمت آن به سال 477 هجری قمری می رسد و سوره مبارکه یس با خط کوفی به همراه تزئینات دیگری بر روی محراب حجاری شده است.

شبستان جدید مسجد نیز از یک سالن بسیار بزرگ تشکیل شده که یک نورگیر سقفی برای آن در نظر گرفته شده و کنده کاری هایی بر روی سرستون های آن دیده می شود. تزئیناتی هم بر روی سقف چوبی این شبستان وجود دارند و کتیبه هایی مزین به آیات قرآن برای آن در نظر گرفته شده اند. یک منبر چوبی قدیمی در گوشه ای از این مسجد قرار دارد که در سال 466 ساخته شده و قدمت آن به دوره سلجوقیان می رسد. برای تزئین این منبر از نقوش مختلفی نظیر نقش هایی از گل و بوته استفاده شده اند. تزئینات چشمنواز دیگری هم بر روی درب ورودی مسجد جامع ابیانه وجود دارند.

مسجد یوسمون

مسجد تاریخی دیگری در ابیانه وجود دارد که با نام مسجد یوسمون شناخته می شود و دارای یک بنای 2 طبقه می باشد و قدمت آن مربوط به 700 سال گذشته می شود. طبقه بالای مسجد یوسمون متعلق به علم محله یوسمون بوده و اهالی این محله برای حضور در مراسم های روضه خوانی جایگاه مخصوص خود را داشتند.

مسجد پرزله

مسجد پرزله از دیگر مساجد تاریخی ابیانه بوده که از دوره ایلخانیان در این روستا به جا مانده و در سازه ای 2 طبقه جای گرفته است. برای این مسجد دو درب ورودی در نظر گرفته شده که بر روی درب ورودی شرقی تاریخ 701 هجری حک شده و همین موضوع سبب گردیده مسجد پرزله به عنوان قدیمی ترین مسجد تاریخی ابیانه شناخته شود. همچنین تاریخ 1058 هجری قمری بر روی درب غربی مسجد حک شده که قدمت آن به زمان حکومت شاه اسماعیل صفوی می رسد. یک شبستان در طبقه همکف این مسجد وجود دارد که یک درب تک لنگه برای آن قرار داده شده تا توسط آن به راه پله طبقه بالای مسجد راه پیدا کند. یک سالن بزرگ نیز در دومین طبقه از این مسجد قرار داشته که قدمت آن به دوره صفویان می رسد و یک ایوان کوچک نیز در دوره قاجاریان برای این بخش از مسجد ساخته شد و آب انبار و پاشیر نیز در بخش زیرزمین مسجد قرار گرفته اند. مسجد پرزله در محل پل روستای ابیانه واقع شده است.

مسجد حاجتگاه

در کنار قبرستان تاریخی روستای ابیانه مسجدی تاریخی به نام مسجد حاجتگاه قرار گرفته که قدمت آن متعلق به 400 سال گذشته است. تاریخ 953 هجری قمری بر روی درب ورودی مسجد حکاکی شده که با دوره حکومت شاه طهماسب اول مطابقت دارد. یکی از جالب ترین نکاتی که درباره مسجد حاجتگاه ابیانه وجود دارد، این است که در زمان های گذشته یکی از اتاق های طبقه بالای مسجد را به عنوان محلی موقت برای دفن متوفیان بزرگان استفاده می کردند.

یک تخت گاه در مقابل مسجد وجود دارد که با نام تخت مزگه شهرت داشت و توسط ماشاالله خان سردار ساخته شده بود. نمای ظاهری این مسجد آجری بوده و پنجره های مشبک هلالی برای آن به کار برده شده اند.

آب انبار و مسجد پالیزه

در محله یوسمون ابیانه، مسجد تاریخی دیگری به نام مسجد پالیزه قرار داشته که قدمت آن متعلق به دوران صفوی – پهلوی بوده و تنها از یک سالن بزرگ تشکیل شده که پرده ای را برای جدا کردن قسمت زنانه و مردانه در نظر گرفته اند. آب انبار و مسجد پالیزه در تاریخ 16 اسفند ماه سال 1384 با شماره 14819 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.

سایر مساجد روستای ابیانه

مساجد جدید و قدیمی دیگری در روستای ابیانه وجود دارند که در بخش پایین معرفی شده اند:

• مسجد پنجه علی در محله زیارتگاه
• مسجد چهل انگشت در محله پس خانقاه
• مسجد دم دروازه در محله بالا
• مسجد سرقنات برقه در محله پایین ده
• مسجد سرچشمه در محله هرده

حسینیه های ابیانه

سه مورد حسینیه در روستای ابیانه وجود دارند که 2 تا از آن ها قدیمی بوده و یکی از آن ها جدید است و حسینیه حاجتگاه نام دارد. زمان ساخت حسینیه حاجتگاه به سال 1372 می رسد و تا سال 1375 به پایان رسید و در غرب این روستا واقع شده است. حسینیه های قدیمی ابیانه نیز که یکی از آن ها محلی برای نگهداری نخل مراسم نخل گردانی به شمار رفته، در محله بالا ده قرار داشته و حسینیه دیگر نیز مجاور زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی (ع) بوده که نخل مراسم نخل گردانی محله پایین را در آن نگهداری می کنند.

آسیاب ها ابیانه

سه آسیاب مختلف در روستای ابیانه وجود دارند که با نام آره هره، آره داریون و آره میون شناخته می شوند که در بخش غربی این روستا قرار گرفته اند. در زمان های گذشته این آسیاب ها به آسیابان هایی اجاره داده می شدند که مورد اعتماد و اطمینان تمامی اهالی روستا بودند. ناگفته نماند که در گویش محلی ابیانه ای ها، “آسیاب” را “آره” می نامند.

حمام های ابیانه

دو حمام قدیمی در روستای ابیانه وجود دارند که یکی از آن ها در محله بالا و دیگری در محله پایین قرار گرفته اند و اهالی هر محله برای استحمام به سراغ آن ها می رفتند. اهالی روستا برای استفاده از این حمام ها هزینه ناچیزی که 1 تومان بود، می پرداختند و در مقابل نیز غریبه هایی که به روستا می آمدند و قصد استفاده از حمام را داشتند، بایستی هزینه بیشتری را می پرداختند.

نکته ای جالب که درباره حمام های ابیانه وجود دارد این است که در زمان های گذشته، بانوان می توانستند برای استفاده از حمام، یک قرص نان به مسئول حمام ارائه دهند و در مقابل هم پسران مجرد می توانستند به صورت رایگان از حمام استفاده کنند. در حال حاضر حمام محله پایین تخریب گردیده و اهالی این منطقه برای استحمام به سراغ حمام محله بالا می روند.

کاروانسراهای روستای ابیانه

کاروانسراهای مختلفی در روستای تاریخی ابیانه وجود داشتند که در حال حاضر تنها ویرانه هایی از آن ها به جا مانده اند. یکی از کاروانسراهای ابیانه در بخش غربی این روستای تاریخی قرار داشته و دیگری نیز که در محل فعلی بانک قرار داشته و تقریبا چیزی از آن باقی نمانده است. کاروانسراهای دیگری در این روستا وجود داشتند که هیچ اثری از هیچ کدام از آن ها باقی نمانده است.

شترخانه های ابیانه

شترخانه یا اشترخانه های متعددی در نقاط مختلفی از روستای تاریخی ابیانه وجود داشتند که کاروان های شتر و مسافران برای استراحت به آن ها مراجعه می کردند. مالک شترخانه ها افرادی ثروتمند و متمول بودند که این شترخانه ها را ساخته بودند و برای ثواب به صورت رایگان به کاروان ها کرایه می دادند و هزینه ای از آن ها دریافت نمی کردند. در واقع اشترخانه ها به سازه هایی اطلاق می شد که دارای سقفی مرتفع بودند و در ساختمان هایی بزرگ قرار داشتند.

یکی از شترخانه های ابیانه شترخون جعفره یا خانه جعفره نام داشت که بنایی چهارصفه بود و در فضای مرکزی آن اتاق های متصل به هم قرار دارند. در محدوده پایین تر از مسجد پرزله، شترخونی به نام شترخون مظفره وجود داشت که به عنوان مهره یکی از بانوان این روستا بود. سایر شترخون های ابیانه به شرح زیر می باشند:

• شترخون شیرازی در محله یوسمون و بالاتر از حمام ده
• شترخون تقی میر شاه علی یا خانه حقیقی مقابل مدرسه ده

سوغات ابیانه

ابیانه نیز همانند بسیاری دیگر از نقاط ایران دارای سوغاتی مخصوص خود بوده و گردشگران می توانند در صورت سفر به این منطقه، سوغاتی های مورد علاقه خود را تهیه کنند. لواشک از جمله پرطرفدارترین سوغات روستای ابیانه بوده و سوغاتی های دیگری همچون گردو، بادام، سیب، آلو و لبنیات از دیگر سوغاتی های ابیانه به شمار می روند که می توانید در سفر به این منطقه از آن ها به عنوان سوغاتی تهیه نمایید.

صنایع دستی از دیگر سوغاتی های ابیانه بوده که شامل قالی، گیوه، آویزهای دیواری و زیورآلات دست ساز همچون دستبند و گردنبند می شوند. اهالی این روستا انواع این سوغاتی ها را مقابل ساختمان های زیبا و سرخ رنگ قرار داده اند و هنگامی که در حال قدم زدن در معابر روستا هستید، اهالی روستا، به ویژه بانوان را مشاهده خواهید کرد که بر روی پله های مقابل خود خانه نشسته اند و بساط صنایع دستی خود را پهن کرده اند.

تفریحات ابیانه

روستای ابیانه را به عنوان یکی از تاریخی ترین و متفاوت ترین روستاهای ایران می توان به شمار آورد که بسیاری از موراد این روستا نسبت به دیگر روستاهای کشور متفاوت بوده و مهمترین آن ها، سبک معماری و بافت روستا بوده و همین موضوع توانسته بر جذابیت آن بی افزاید. روستاگردی یکی از تفریحاتی است که بسیاری از طبیعت گردان به آن علاقه مند بوده و روستاگردی در ابیانه شاید با روستاگردی در دیگر روستاهای کشور کمی تفاوت داشته باشد. در این بخش با تفریحات ابیانه آشنا می شویم.

تورهای گردشگری

تورهای گردشگری از جمله تفریحاتی است که اهالی روستا برگزار کننده آن ها بوده و اغلب در زمان هایی برگزار می شوند که ایام تعطیل بوده و بیشترین تعداد مسافر و گردشگر به این روستا سفر می کنند و می توانند با عضویت در تورهای گردشگری، از گردش در میان طبیعت زیبا و تاریخی روستا بهره مند شوند.

طبیعت گردی در ابیانه

روستای ابیانه ترکیبی از جاذبه طبیعی و تاریخی بوده که گردش را برای گردشگران لذت بخش تر نموده و طبیعت گردانی که به جاذبه های تاریخی نیز علاقه دارند، می توانند علاوه بر طبیعت گردی از تماشای جاذبه های تاریخی روستا هم لذت ببرند. کوچه باغ های ابیانه که تشکیل شده از دیوارهای کوتاه و درختان قد بلند و تنومند می باشد و میان آن ها جوی های آب هم وجود دارند و زمانی که در حال قدم زدن در کوچه پس کوچه های ابیانه هستید، عکاسی را فراموش نکنید. همانطور که پیش تر اشاره شد، چشمه ها و باغ های متعددی در طبیعت روستا وجود دارند که عاشقان طبیعت را به سمت خود جذب می کنند.

عکاسی

طبیعت روستای ابیانه مانند کارت پستالی در مقابل لنز دوربین شما می باشد. سرسبزی و طراوت در منطقه ای کویری توانسته جاذبه ای متفاوت و پرطرفدار را برای گردشگران پدید بیاورد و زمانی که در حال گردش در روستا هستید، چشم اندازهای زیبا و شگفت انگیزی را در اطراف خود مشاهده نمایید و عکس هایی زیبا و خاطره انگیز را در این روستا ثبت کنید. توجه داشته باشید اگر قصد داشتید از اهالی بومی روستا عکس بگیرید، حتما از آن ها اجازه بگیرید؛ چرا که بومیان ابیانه چندان عکس را دوست ندارند. همچنین اگر عکاسی از تفریحات مورد علاقه شما می باشد، می توانید لباس های محلی را کرایه کنید و عکس های زیبا و یادگاری بگیرید.

اقامت در ابیانه

کمتر کسی از گردشگران می تواند به گردش یک روزه در روستای ابیانه بسنده کرده و آن را ترک کند. اگر شما هم جزء گردشگرانی هستید که می خواهید بیش از یک روز را در این روستای تاریخی و زیبا سپری کنید، اقامتگاه های مختلفی از جمله اقامتگاه های بوم گردی، خانه های محلی و هتل در این روستا وجود دارند که می توانید برای اقامت خود به سراغ آن ها بروید. یکی دیگر از امکانات اقامت در ابیانه، کمپینگ و چادر زدن در طبیعت می باشد.

اگر اهل کمپینگ در طبیعت هستید، روستای ابیانه این فرصت را برای شما فراهم آورده تا بتوانید لذت چادر زدن در طبیعتی سرسبز و در عین حال کویری را تجربه کنید. ویژگی تضاد طبیعت سرسبز در میان منطقه و اقلیمی کویری توانسته بر محبوبیت آن بیافزاید. اگر کمپینگ را برای اقامت خود در ابیانه انتخاب نمایید، می توانید از صدای بادهای تند و ملایم در میان شاخ و برگ درختان، صدای طنین انداز جویبارها و چشمه ها و غیره لذت ببرید و صبح خود را در میان طبیعت با شنیدن صدای آواز و چهچه زدن بلبل ها و پرنده ها آغاز کنید.

اما اگر برای اقامت خود به دنبال اقامتگاهی مناسب هستید تا امکانات رفاهی مناسبی در طول سفر در اختیارتان باشد، می توانید به سراغ هتل ها، اقامتگاه های بومگردی و خانه های محلی بروید. در صورتی که قصد اقامت در هتل را داشته باشید، بایستی از روستا خارج شده و مسیر نطنز را پیش بگیرید و از هتل هایی که در این شهر وجود دارند، برای اقامت خود استفاده نمایید.

نکات لازم برای سفر به ابیانه

• اولین و مهمترین نکته ای که برای سفر به روستای ابیانه بایستی به آن توجه داشته باشید، احترام به فرهنگ، آداب و رسوم مردم ابیانه است؛ چرا که ابیانه ای ها تعصب زیادی به فرهنگ و تمدن خود دارند.
• ابیانه از تمیزترین روستاهای ایران بوده که هیچ گونه زباله ای در معابر آن ها وجود نداشته و زمانی که به این روستا سفر می کنیم، هیچ نوع زباله ای، حتی بسیار کوچک را در طبیعت این روستا رها نکنیم.
• روستای ابیانه و طبیعت زیبای آن بهترین لوکشین برای عکاسی بوده و سوژه های بسیار زیبا و نابی را می توان در آن برای عکاسی پیدا کرد. حتی زمانی که اهالی این روستا را می بینید که با لباس های سنتی زیبا و رنگارنگ خود در روستا نشسته اند و یا در حال رفت و آمد هستند، نمی توانید از این صحنه ها به راحتی بگذرید و دوست دارید در گالری عکس های خود آن ها را ثبت کنید. اما به این نکته باید توجه داشت که مردم روستای ابیانه چندان تمایلی به عکس گرفتن نداشته و اگر بخواهید از آن ها عکس بگیرید، حتما قبل از عکاسی از آن ها اجازه بگیرید.
• هنگامی که در حال گردش در روستای زیبا و تاریخی ابیانه هستید، مراقب طبیعت و آثار باستانی و تاریخی این روستا باشید؛ چرا که روستای تاریخی ابیانه همانند بسیاری دیگر از آثار تاریخی جزء مهمترین ذخایر فرهنگی و تاریخی ایران محسوب می شوند.
• بیشترین منبع درآمد روستای ابیانه از طریق صنعت گردشگری می باشد. همچنین ابیانه ای ها برای درآمد خود زحمت زیادی می کشند و صنایع دستی از مهمترین و پرطرفدارترین دست آوردهای آن ها بوده؛ پس شما هم اگر به این روستا سفر کردید، از صنایع دستی آن ها به عنوان یادگاری و سوغاتی تهیه نمایید.